Donderdag 27 juni 2024
Spoorpark Tilburg
Voorprogramma: Young Fathers
Setlist:
Intro Film/In My Mind
Risingson
Girl I Love You
Black Milk
Hymn of the Big Wheel
Take It There
Future Proof
Voodoo in My Blood
Song to the Siren
Inertia Creeps
Angel
Safe From Harm
Unfinished Sympathy
ROckwrok
Karmacoma
Levels
Teardrop
Group Four
Robert Del Naja (3D) betreedt bijna onzichtbaar met de overige sessiemuzikanten het podium en zet met stemvervormer In My Mind van Gigi D’Agostino in. Al snel voegt de boomlange Grant Marshall (Daddy G) zich bij het gezelschap. Het broeierige Risingson is de perfecte openingstrack en blijft een van de prijsnummers van Mezzanine, de vooruitgeschoven single die de donkere koerswijziging al aankondigt. De ruim de zeventig jaar gepasseerde reggae-icoon Horace Andy neemt Girl I Love You voor zijn rekening. Vervolgens is het de beurt aan Elizabeth Fraser (ex-Cocteau Twins en This Mortal Coil); haar voordracht bij Black Milk is kippenvel.
Na Hymn of the Big Wheel is het de beurt aan de heren van Young Fathers; zij mogen drie nummers doen: Take It There, Future Proof en Voodoo in My Blood. Elizabeth Fraser mag vervolgens haar onovertroffen versie van Song to the Siren vertolken.
Vervolgens neemt Massive Attack het weer van haar over. Inertia Creeps is typisch Massive Attack en qua broeierigheid vergelijkbaar met Risingson. Dan komt er iets totaal anders voorbij: ROckWrok is van oorsprong een punkrock-klassieker van de tweede Ultravox Ha!-Ha!-Ha! plaat. De gillende gitaren staan in schril contrast met de triphop en elektronica in de rest van de set. Mooi om ze ook eens iets geheel anders te zien doen.
Tijd voor de grote klassiekers. Horace Andy neemt het dreigende Angel voor zijn rekening. Deborah Miller zingt vervolgens Safe from Harm en de wereldhit Unfinished Sympathy. Prachtig gezongen inclusief de lange eindeloze uithalen. Het met Tricky opgenomen Karmacoma volgt, al is deze pionier niet present.
Daarna volgt het overbekende Teardrops, wederom gezongen door Elizabeth Fraser. Avicii wordt geëerd met het intro van Levels (Avicii), dat dient als opwarmer voor het afsluitende Group Four. Een veelvoud aan beelden vatten in hoog tempo de avond samen.
Massive Attack sluit de avond met het zelfde stuk af als waar de trip mee begon, onder de klanken van Gigi D’Agostino’s In My Mind verlaten ze het podium. Wat blijft hangen is dat het niet alleen muzikaal enorm goed in elkaar zit, maar ook de visuele omlijsting zeer indrukwekkend was. Er komen gedurende het hele concert beelden voorbij over corona, het Russische dictatorschap en het Israëlisch-Palestijns conflict; heel veel politiek dus. De slogans en teksten op de beeldschermen zijn in het Nederlands vertaald en zo veranderen foto’s van concertbezoekers plotseling in gezochte winkeldieven. De boodschap komt zo wel binnen.