De media waren er achteraf lyrisch over: wat een bijzonder intense show! En daar was geen woord van gelogen. Drie uur lang gingen de mannen los, zonder poespas of gekkigheid, en alles kwam binnen.
Dit schreef NU.nl er destijds over:
Absentie Josh Homme enige teleurstelling Kyuss
TILBURG – Terwijl Josh Homme met Queens Of The Stone Age de wei plat speelt op Rock Werchter, staat de rest van de cultband Kyuss in 013. Aangevuld met de Belgische gitarist Bruno Fevery geeft de band Kyuss Lives! een avondvullend programma weg.
Hoewel geen honderd procent Kyuss, wordt de afwezigheid van Homme snel vergeten. Fevery, onder andere actief bij het Belgische Arsenal, neemt zijn plek waardig over. Juist door dat hij niet braaf binnen de lijntjes speelt, maar zijn eigen ziel in het geluid van de band uit Palm Desert te leggen.
Dit zonder een moment het karakter van de band te ondergraven. Mocht je niet beter weten, staat hier gewoon Kyuss te spelen. Belangrijkste factor daarin is natuurlijk wel de rol van de drie originele leden van Kyuss. Brant Bjork, Nick Oliveri en John Garcia hebben er duidelijk zin in, zo blijkt vanaf de opener Spaceship Landing.
Met elk nummer, gedurende elke jam, wordt de grijns op het gezicht van bassist Oliveri alleen maar breder. Om tegen het einde vrijwel van oor tot oor te lopen. Het speelplezier knalt van de heren af en dat reflecteert zich in de ontvangst van de show.
Cultstatus
Vrijwel de gehele Dommelsch Zaal van 013 staat in beweging. Geheel vooraan ontstaat zelfs een aantal keer een kleine pit. In de kleine drie uur dat Kyuss Lives! zich door het eigen genre wurmt, bewijst het de eigen cultstatus.
Geen moment wekt de band de indruk hier te staan om binnen te komen. Eerder lijkt het dat Garcia en kornuiten erop uit zijn de na het uiteenvallen van de band opgebouwde status te bevestigen.
Klassiekers
Hoewel het geluid, mede dankzij een enorm luid podiumgeluid, niet geheel in balans is, waardoor de zang en drums naar achtervallen in de mix, valt er vrij weinig op de show aan te merken. Dit voornamelijk omdat vrijwel alle klassiekers de revue passeren.
Hier en daar ontaart dit in haast hypnotiserende jams, zoals bij Whitewater van Welcome To Sky Valley. Dit mede ondersteund door de grote projecties op het achterdoek. Visuals die gedurende de gehele show hetzelfde blijven, maar meer heeft de band ook niet nodig.
Vlammen
Wel is er een duidelijk verschil tussen de eerste en de tweede set. In het laatste deel is Kyuss geheel opstoom gekomen. De jams vlammen nog meer dan voor de pauze, Garcia is beter te horen en met name Oliveri zoekt meer naar de hoeken van het podium.
Spijtig is wel dat de band een lichttechnicus op pad heeft genomen die een grotere waarde hecht aan het belichten van publiek dan van de band. Voortdurend staat het publiek in het licht, terwijl de vier man op het podium in een statisch plaatje bewegen.
Adepten
In een dikke twee uur en drie kwartier heeft de band dan veel van zijn adepten en afsplitsingen weggespeeld. Garcia heeft inmiddels de blouse uitgetrokken, Oliveri grijnst een scheur in zijn gezicht.
Het publiek balt de vuisten en knikt enthousiast mee, hooguit teleurgesteld dat Josh Homme niet nog even snel een helikopter heeft gepakt na zijn show op Werchter om het slotakkoord mee te spelen.
Setlist
Spaceship landing
Gardenia
Hurricane
Thumb
One inch man
Conan Troutman
Freedom run
Asteroid
Supa scoopa and mighty scoop
Whitewater
El Rodeo
100°
Un Sandpiper
I’m not
50 million year trip (downside up)
Tangy zizzle
Demon cleaner
Odyssey
Allen’s wrench
Molten universe
Fatso forgotso
Green machine